Περιμένοντας από την ΕΡΤ να μας λύσει τα προβλήματα στην Καρυστία

Παρακολούθησα με ενδιαφέρον το οδοιπορικό της ΕΡΤ στη Νότια Καρυστία όσον αφορά το ζήτημα των αιολικών πάρκων και διάβασα προσεκτικά τα σχόλια σε αρκετές αναρτήσεις φίλων και γνωστών από την περιοχή στον απόηχο της εκπομπής. Πάνω σε αυτό θα ήθελα να καταθέσω μια ακόμη απόψη σε μια κατεύθυνση ανάπτυξης ενός προβληματισμού προς σκέψη.

Του Στρατή Μαζίδη

Η πλειοψηφία των σχολίων ήταν αρνητικά κείμενη απέναντι στο ERT Report και με βαρείς ορισμένες φορές χαρακτηρισμούς. Όμως ένα οδοιπορικό δεν υποχρεώνεται να λάβει θέση σε ένα ζήτημα, περισσότερο αποτυπώνει μια πραγματικότητα (όσο μπορεί) αφήνοντας στον τηλεθεατή το τελικό συμπέρασμα.

Βλέποντας λοιπόν κανείς την εκπομπή καταλήγει ή όχι πως στη Νότια Καρυστία κάτι συμβαίνει με τα αιολικά πάρκα; Νομίζω πως η απάντηση είναι ξεκάθαρα ναι. Η εκπομπή παρουσιάζει τα επιχειρήματα και των δύο πλευρών.

Μέσα στον περιορισμένο τηλεοπτικό χρόνο δεν μπορεί να συμπυκνωθεί μια πραγματικότητα ετών και πολλών εξελίξεων. Σε κάθε περίπτωση όσον αφορά το συγκεκριμένο επεισόδιο θα ήθελα να υπογραμμίσω μερικά σημαντικά ζητήματα που ίσως θα έπρεπε να είχαν αναφερθεί:

Πρώτον, δεν υπάρχει κάποια αναφορά στο ιδιοκτησιακό ζήτημα και στο ότι υπάρχουν ιδιοκτήτες στον Κάβο Ντόρο που είδαν μπουλντόζες να μπαίνουν στην περιουσία τους

Δεύτερον, δεν αναφέρθηκε ότι η περιοχή έχει επωμιστεί υπερβολικό βάρος αλλά συχνά πυκνά υποφέρει από πολύωρες διακοπές ρεύματος.

Τρίτον, στο όλο δίλημμα αν η αιολική ενέργεια είναι κάτι καλό ή κακό, κάτι που χρειάζεται μέτρο ή όχι, δεν παρουσιάζεται το έρημο και μισοδιαλυμένο αιολικό της Ρόκας με το ερώτημα, αν είναι όλα τόσο καλά, για ποιο λόγο εγκαταλείπονται και δε συντηρούνται με το πλήρωμα του χρόνου;

Τέταρτον, δεν υπήρξε (παρά μια φευγαλέα) αναφορά στο μεγάλο πρόβλημα λειψυδρίας το περασμένο καλοκαίρι το οποίο κατέστη εντονότερο όταν υδροφόρες προέβαιναν σε υδροληψίες ακόμη και στις παρυφές της Καρύστου (πασά πηγάδι) με ολόκληρες περιοχές να στερούνται το νερό μέσα στο καλοκαίρι.

Πέμπτον, δεν παρουσιάστηκε ο τρόπος λειτουργίας των αιολικών πάρκων. Δηλαδή αν υπηρετεί προσωπικό σε αυτά, πως παρακολουθούνται, αν η όλη παρακολούθηση γίνεται με τηλεμετρία κ.ο.κ.

Η παρουσία των εκπροσώπων από δύο περιβαλλοντικές οργανώσεις αντί μίας, ίσως περίττευε και ο χρόνος που θα εξοικονομείτο θα αρκούσε για την παρουσίαση των παραπάνω τεσσάρων παρατηρήσεων. Επιπλέον ο ένας εξ αυτών, από την Greenpeace ήταν επιεικώς απαράδεκτος και προσβλητικός απέναντι σε ανθρώπους που έχουν κάθε δικαίωμα να έχουν τη δική τους άποψη στο θέμα. Ακόμη όμως κι έτσι, τόσο αυτός όσο και ο εκπρόσωπος της WWF έκαναν λόγο για πιθανές υπερβολές και σημαντικά λάθη.

Κλείνοντας τις δικές μου σκέψεις μετά την εκπομπή μου αφήνεται η αίσθηση ότι υπήρχαν υπέρμετρες προσδοκίες από ένα τηλεοπτικό 40λεπτο κι έναν σταθμό μη υψηλής θέασης. Ούτε η ΕΡΤ λύνει θέματα (αν υπάρχουν), ούτε το ΣτΕ, ούτε μια ομάδα ανθρώπων. Η τοπική κοινωνία και οι αρχές της πόλης αποτελούν το βαρόμετρο σε τέτοιες καταστάσεις.

Αν πάλι εκτιμάται πως ένα οδοιπορικό στην περιοχή έχει ιδιαίτερη αξία, τότε ποιος εμποδίζει την τοπική κοινωνία με τη συνδρομή ορισμένων ανθρώπων να φτιάξει η ίδια τα δικά της ντοκιμαντέρ και με προσιτά οικονομικά πακέτα στα κοινωνικά δίκτυα να πετύχει θεάσεις που ούτε καν φαντάζεται;

Μοιράσου στο Google Plus

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.